Awaria sprzętu, atak złośliwego oprogramowania, wynik nieuwagi albo celowego działania użytkownika – to chyba najczęstsze przyczyny utraty danych przechowywanych na dysku komputera. Dobre oprogramowanie do tworzenia kopii zapasowych danych pozwala wyjść bez uszczerbku z najgorszej sytuacji kryzysowej, a także odzyskać pojedynczy skasowany plik. A może zamiast tworzyć backup lepiej archiwizować dane ? Czym różni się system tworzenia kopii zapasowych od systemów archiwizacji danych ? Czy to są systemy konkurencyjne czy komplementarne?
Backup i archiwizacja dotyczy wszystkich firm. Dzisiaj praktycznie każdy biznes wiąże się z przetwarzaniem informacji — faktur i innych dokumentów księgowych, dokumentów pracowniczych, czasem rozmów telefonicznych, multimediów, transakcji czy rozliczeń z ZUS i fiskusem. Archiwizacja jest niezbędna do zarządzania tymi dokumentami, backup — by zachować ich kopie na wypadek niespodziewanego wypadku.
— W projektach, które prowadzimy w przeciętnej polskiej firmie, znajdujemy około 200 rożnych typów dokumentów. Polskie regulacje prawne nakładają na przedsiębiorców różnorodne obowiązki dotyczące przechowywania informacji i dokumentów związanych z prowadzonym biznesem. W przypadku większości dokumentów wymaga się przechowywania ich przez 8, 10 lub więcej lat.
— Obecne prawo nakazuje przechowywanie określonych dokumentów księgowych nie tylko dużym przedsiębiorstwom. Ustawa o rachunkowości wymaga od wszystkich podmiotów prawnych przechowywania faktur i innych dokumentów księgowych przez pięć lat. Dane medyczne muszą być archiwizowane i przechowywane przez 30 lat a obowiązek ich przechowywania ciąży na podmiotach świadczących usługi medyczne.
Każda firma, niezależnie od stosowanych zabezpieczeń, powinna mieć wdrożony określony typ archiwizacji i backup dla danych tworzonych i przechowywanych bezpośrednio przez użytkownika. Warto zrobić kopie dokumentów tekstowych, obrazów, filmów, baz danych itp., a także elementów systemu (pliki konfiguracyjne, rejestry) czy nawet całych systemów operacyjnych. A może warto stosować dedykowane systemy archiwizacji danych, których podstawową funkcją nie jest zwielokrotnianie danych lecz ich zabezpieczanie przed uszkodzeniem / degradacją.
Konstrukcja Repozytorium i Archiwum w Systemie ArchOS
W systemie ArchOSx konstrukcja elektronicznego archiwum oparta jest na strukturze sieci danych, na której zainstalowany jest zwirtualizowany system operacyjny.
W systemie nie można instalować i uruchamiać własnych aplikacji. Jest to mocne zabezpieczenie, ponieważ nie można, przynajmniej w zasadzie, niszczyć czy wyciągać z systemu treści. Ponadto wymagane są uprawnienia, sprawdzenie przy każdym połączeniu użytkownika z buforami archiwum podręcznego. Dostęp do archiwum głębokiego (ARCHI) jest tylko w trybie “na zamówienie” i może być uzyskany tylko przez archiwum podręczne (REPO).
Wszystkie aplikacje, które są przewidziane do porządkowania oraz przetwarzania danych mogą być zainstalowane przez wybrane laboratorium, sprawdzające czy aplikacje działają zgodnie z deklaracją producenta. W archiwum (moduły ARCHI w systemie ArchOSx) głębokim wszystkie kopie wybranej treści są powielane co najmniej trzykrotnie na różnych węzłach wewnętrznych (I rożnych egzemplarzach pamięci masowej). Liczba trzech kopii jest uzyskana z rachunku uwzględniającego parametr MTBF oraz inne parametry statystyczne.
W buforach (moduły REPO w Systemie ArchOSx) treść jest powielana dwukrotnie. Głownem powodem tworzenia podwójnego zapisu na różnych modułach węzła jest potrzeba lokalnego rozpraszania strumieni, w celu zwiększenia przepływności ograniczanej przez wąskie gardła (tłumienie przepływności) na połączeniu moduł <-> pamięć masowa.
Przy okazji jeśli nastąpi uszkodzenie jednego lokalnego elementu węźle, odczyt danych jest możliwy w niezakłócony sposób. Zazwyczaj nie buduje się buforów (REPO) z redundancją zapisu. Należy podkreślić, że w konstrukcji bufora archiwum podręcznego istotniejsze jest rozłożenie obciążenia niż redundancja dla zachowania dostępu przy ewentualnym uszkodzeniu elementu węzła. Treści z kont numerycznych bufora REPO w systemie ArchOSx są kopiowane do archiwum głębokiego (ARCHI).
Usuwanie, treści z zasobników archiwum głębokiego jest możliwa w ramach określonej procedury definiowanej przez zasady bezpieczeństwa. Przestrzeń, gdzie zostało dokonane kasowanie treści w archiwum głębokim nie będzie ponownie użyta do zapisu. Pozwala to na zachowanie spójności zapisów. System rozproszonych węzłów pozwala na tworzenie redundancji zdalnych, które są rozsunięte na pewien dystans. Takie rozwiązanie zapobiega utracie treści, jeśli któryś z zasobników archiwum głębokiego zostanie fizycznie zniszczony.
Implementacja repozytorium REPO i archiwum ARCHI w systemie ArchOSx firmy SoftCream jest przedsięwzięciem zapewniającym bezpieczne przechowywanie zasobów w formie plików i przeznaczone jest głównie zapewnienia trwałości i integralności danych. Może być wykorzystywane do przechowywania plików kopii zapasowych tworzonych przez dowolny dostępny na rynku system kopii zapasowych.